Menopauza, klimakterium cz.10.
Innym preparatem polecanym w II fazie przekwitania, kiedy to spada produkcja estrogenów i występują objawy z tym związane. jest wyciąg z koniczyny (Trifolium pratense).

Ziele koniczyny od dawna stosowano jako środek hamujący nadmierne krwawienia miesiączkowe, uszczelniający i wzmacniający naczynia krwionośne, wykrztuśny, moczopędny, odtruwający, przeciwobrzękowy, mlekopędny oraz uspokajający.

Substancje aktywne zawarte w wyciągu z koniczyny to: izoflawony ( około 30,  m.in.  daidzyna, genistyna, daidzeina, glicyteina , genisteina, pratenseina, pseudobaptygenina, formononetyna, teksazyna, biochanina A), glikozydy izoflawonowe ( np. glikozyd glycetyny, glikozyd kalikozyny, glikozyd ononiny, glikozyd irylonu,  fenolokwasy (np. kwas kumarowy, kwas salicylowy), fitosterole (beta-sitosterol), saponiny i garbniki.

Izoflawony koniczyny mają podobną strukturę do estrogenów, dzięki czemu mogą przyłączać  przyłączać się do receptorów estrogenowych ER. To oznacza, że wyciąg z koniczyny ma właściwości estrogenne (estrogenopodobne) i warto go stosować w przypadkach niedoboru estrogenów endogennych, w tym również w okresie przekwitania.

Zaleca się stosowanie ekstraktu suchego  koniczyny (Trifolii pratense): 500 mg 2 razy dziennie. Dawkę należy jednak dostosować do indywidualnych potrzeb organizmu.