Cykl menstruacyjny a przekwitanie. Cz 3.

Kiedy jeden (lub dwa) z  pęcherzyków jest już dojrzały, poziom  estrogenu osiąga maksimum, dając sygnał przysadce do preferencyjnego uwalniania LH. Czyli największe znaczenie w owulacji ma nagły wzrost stężenia LH, co jest wynikiem zmiany charakteru działania estrogenów na oś podwzgórzowo-przysadkowo-jajnikową przed owulacją – estrogeny zaczynają działać na zasadzie dodatniego sprzężenia zwrotnego. To zwiększa 6-10 razy stężenie LH i około 2 razy FSH. Hormon LH wywołuje owulację  i uwolnienie dojrzałego jajeczka , a także wywołuje produkcję progesteronu w pęcherzykach (dokładnie przez ciałko żółte).Stężenie progesteronu osiąga szczyt w połowie fazy lutealnej. Trzeba też pamiętać  ze niewielkie ilości progesteronu są wytwarzane przez pęcherzyki jajnikowe i nadnercza w fazie folikularnej, co zapewnia jego obecność w niskich stężeniach w tej fazie pierwszej. Jajeczko jest uwalniane z pęcherzyka w jajniku do jajowodu  i rozpoczyna podróż w kierunku macicy. Następna faza to faza lutealna, trwa zwykle 14 dni.

Podczas zbliżania się do menopauzy to właśnie w fazie lutealnej występują zakłócenia, spada ilość i jakość jajeczek, a owulacja może w ogóle nie wystąpić. W pierwszej fazie przekwitania następuje upośledzone wydzielanie progesteronu, przy równoczesnym prawidłowym wydzielaniu estrogenów. Przejawem tego są zaburzenia płodności, nieregularne miesiączkowanie i nasilone objawy napięcia przedmiesiączkowego: obrzęk i silne bóle piersi, bóle w podbrzuszu i pleców, obrzęki i bóle kończyn dolnych, zwiększone ciśnienie krwi, bóle głowy, uderzenia gorąca, zawroty głowy.